حمید فاتح نیا در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۰۶ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶:

دروود 

نسبت دادن منظور شاعر به عشق پروردگار جهان نیازمند دلیلی واضح است والا با وجود قرینه های بسیار واضح در متن شعر که جملگی دلالت بر عشق جسمانی و زمینی دارد چنین انتسابی نه تنها مقبول نیست بلکه مستمسکی برای طنز می باشد ،وانگهی اذعان به عشق دو انسان به یکدیگر چه اشکالی دارد که بسیاری ،تا به این حد در تفسیر اشعار از آن گریزان هستند و در انکار آن به هر چیز متوسل می شوند ،بی تردید شاعران نیز انسان هایی معمولی بوده اند که روحی حساس داشته اند و به دلیل تسلط بر کلام امکان اظهار عشق خود را به زبان شعر داشته اند ،این غزل نیز همینگونه است و به زیبایی هر چه تمام زیبایی های عالم عاشقی را به تصویر کشانده است ...

حمید فاتح نیا در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۰۷:۲۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳۸:

مولوی یک انسان بوده ،با تمام خوبی ها و بدی ها و امکان خطا و اشتباه !به باور من این بیت را نیز باید در کنار طامه بافی های صوفیانه او که فراوان در دیوان شمس مشاهده می شود ،تفسیر کرد و البته که منظور شاعر خدا نیست و به قرینه های غیر قابل انکار شخص شمس تبریزی می باشد.

اشتباه اصلی را کسانی مرتکب شده و می شوند که مولوی را بیشتر از آنچه هست بزرگ می کنند و اشتباه بزرگتر از آن کسانی هست که بی آن که خود به مطالعه همراه با فکر زندگی شمس و مولوی بپردازند ،اسیر اغراق هایی می شوند که دیگران در مورد این دو نفر کرده اند .

من اساسا با هر گونه قدیس سازی مخالفم و مولوی را نیز انسانی عادی می دانم که اتفاقا دارای اشکالات نظری و خصوصا عملی فراوانی است ،کسی نمی تواند سکوت مولانا در قبال کشته شدن دختر ۱۵ ساله اش به دست شمس ۶۷ ساله ،صرفا به خاطر شکاک بودن شمس و طرفه از آن بدتر افتادن به دنبال شمس ،شهر به شهر و کو به کو جهت بازگرداندن مجدد شمس ،پس از واقعه کشتن فاطمه خاتون را نشان بزرگی و عارف بودن این دو نفر بداند !!!در این خصوص سخن فراوان است و مجال کم و فقط در یک کلام نباید اسیر هیچ نام بزرگی شد .