khosrov khosii42@yahoo.com
khosrov khosii۴۲@yahoo.com در ۱ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۲۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۷:
فردا که خلایق را دیوان جزا باشد - هرکس عملی دارد من گوش به انعامی
حضرت سعدی متواضعانه همه را صالح و درستکار میبیند .ومعتقد است همه با عمل نیک حاضر میشوند. او خود را دست خالی جلوه میدهد و منتظر و آماده شنیدن حکم بخشش برای خود است. گوش داشتن در این بیت کاملا منطقی مینماید .زیرا چشم داشتن معمولا به مال و عین شئ هست درحالیکه بخشش آنروز مادی نیست . به عبارتی با گوش جان منتظر شنیدن دستور بخشش برای خود است .این هم از تواضع و فروتنی سعدی شیرن سخن است .والا خودش بهتر میداند که از خیلی ها بیشتر توشه برای روز جزا دارد . آنجا که میفرماید : هلاک ما به بیابان عشق خواهد بود -کجاست مرد که با ما سر سفر دارد .