رضا قزوین
رضا قزوین در ۲ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۲۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۱:
در کار گلاب و گل ....
بحث پیچیده ای نیست، اگر به مفاهیم و کلیدواژه های عرفانی حافظ در اغلب غزلهایش برگردیم مبحث ساده میگردد...
گل و گلاب نشانیست از جسم و روح یا همان جان آدمیست ،که گلاب عصاره گل یعنی همان جان است.
بنده دیدگاه مذهبی ندارم اما از آنجا که ریشه عرفان با اسلام و قرآن هم گره خورده و در تمام اشعار حافظ ردپایی از آن میتوان یافت اینگونه میتوان از این بیت استنباط نمود: گل چون زیبارویی قابل دیدن است که جایگاهش در بازار و معرکه و قابل خرید و فروش است (استعاره از جسم) و گلاب لایق نشستن بر پرده است، منظور از پرده ، پرده ی کعبه است چون کعبه را با گلاب میشویند و یعنی روح انسان الهی ست.... و اینجا حافظ میخواهد تفاوت جسم و روح انسان را به نمایش بگذارد.