رهرو
تاریخ پیوستن: ۲۱م بهمن ۱۴۰۲
سخن زیاد است و زمان کم و عمل به!
| آمار مشارکت‌ها: | |
|---|---|
حاشیه‌ها: |
۵ |
ویرایش‌های تأیید شده: |
۳ |
رهرو در ۸ ماه قبل، شنبه ۵ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۰۲ دربارهٔ ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۸ - اصطلاحات عکاسی:
به اندکی عکاس باشی و این زیبا شعر را هم بخوانی! به به!
رهرو در ۹ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۳۴ در پاسخ به مسعود رستگاری دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۸:
هو
اولا حمد و ثنای الهی میگویم برای او و زیبایی ها، که هرچه هست از او است. که «له ما فی سماوات و ما فی الارض». و ان شاءالله خداوند رحمان ، روح سعدی را قرین به غفران و رضوان خودش بکند که تجلی و تبلور زیبایی های الهی شد و به چند حروفی معین، کاری کرد که بعد از تقریبا ۸۰۰ سال هنوز عقل در آن حیران و مردم در آن متحیر و دیوانه در آن سر مست مانده اند! از آن دیباچهٔ به زر آمیخته و گلستان آباد تا ابد الآباد، تا غزلیات و ستایش های الهیِ محشرِ ناچیز تا آن قصاید به ضمیر آمدهٔ ایرانیان و حمد نبی و آل نبی! وهرچه از سعدی بگوییم کم است و اینجا هم شاید فرصتش نباشد.
دوم مطلب، اینکه خواستم نسبت به شعر آقای رستگاری بگویم؛ احسنت،احسنت، احسنت!
اهل مبالغه هم نیستم، اما ذوق و شوق ادبی رو نمیتونم پنهان کنم که ایشان واقعا، به انصاف، زیبا سرودند! بجا، برگرفته از دل و دقیق!
القصه که بنده هم خواستم لااقل در خیل به تحیرآمدگان سعدی اسم خودم رو ثبت کنم که خودش میگوید:
«همه گویند و سخن گفتن سعدی دگرست!»
رهرو در ۱ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۴ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۵۱ در پاسخ به یاسین دربارهٔ فرخی سیستانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۹۱ - در مدح یمین الدوله سلطان محمود غزنوی:
احسنت!
نکتهٔ قابل تأمل، همین بود که عارض شدید. درست است که جای بحث و وقف دارد نسبت به آن کسی که مدح شده، اما ما از خود شعر به طور مستقل میتوانیم استفاده کنیم برای منظور و مقصود خود!
و واقعا چرا نباید آدمی چنین شعری را برای محبوب خود بخواند؟
رهرو در ۱ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۱ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۰۶ دربارهٔ مولانا » فیه ما فیه » فصل سوم:
این چیزی نیست جز یک شاهکار مفهومی!
رهرو در ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۳۰ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » ترجیعات » شمارهٔ ۱ - ترجیع در مدح تاج‌الدین ابوبکربن محمد: