محمود کاظمی
محمود کاظمی در ۲ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۴:۰۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۴:
تو مگر بر لب و آبی به هوس بنشینی
بیت اول خط و نشان و تهدید عاشقانه است . یعنی اول با عصبانیت و تهدید به معشوقش میگه فکر و هوس فلانی رو از سرت بیرون کن وگر نه هر چه دیدی از چشم خودت دیدی و بعد با منت کشی و هزار جور کلک و مخ زنی ادامه میده .....
بیت آخر هم منظور دو پهلو است یعنی علاوه بر معنی مستقیم که خوشایند خواجه جلال الدین است میشه تعبیر کرد که این معشوق لیاقت دارد که خواجه جلال الدین بندگی او را کند