شاپور
علاقمند به عرفان و شعر
شاپور در ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۳۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۲۱ - در بیان آنک موسی و فرعون هر دو مسخر مشیت‌اند چنانک زهر و پازهر و ظلمات و نور و مناجات کردن فرعون بخلوت تا ناموس نشکند:
روح انسان پاک و بیرنگ است .
وقت تعلق به جسم ( طول عمر زندگی در کره خاک ) اگر در این تعلق روح حاکم باشد بیرنگی حاکم است و اگر نفس اماره(خواهش‌های نفسانی ) حاکم شود دچار رنگ می‌شود دیگر بیرنگ نیست .
فرعون اسیر قدرت بود و
پیروان موسی و مومنین راستین که تابع حق و روحشان مسلط بر نفسشان بود «موسیی »و متصف به صفات الهی و مومنین بیرنگ میباشند ☘️🌹☘️.
و پیروانی که خود را «موسیی» میپنداشتند و اسیر نفس آماره خود بودند در وهم و گمان و گمراه .
غلامِ همتِ آنم که زیرِ چرخِ کبود
ز هر چه رنگِ تعلق پذیرد آزادست
غزل شماره ۳۷ حافظ
تنها راه بیرنگی انقطاع از ما سواء الله است ( همه خواهش‌های غیر ضروری نفسانی ) .
انقطاع کامل امکان پذیر نیست ولی بطرف حد آن حرکت کردن ممکن است و راه درست رستگاری می‌باشد.