تورج رامان
دوستدار شعر و ادب و تاریخ ایران زمین
تورج رامان در ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۳۶ دربارهٔ ایرج میرزا » مثنوی‌ها » شمارهٔ ۲۲ - پسرِ بی هنر:
این شعر دستمایه نوار صوتی موزیکال شد که در دهه ۱۳۵۰ بوسیله (به گمانم) کمپانی قصه با سرپرستی علیرضا اکبریان و هنرمندی زنده یادان مرتضی احمدی و کنعان کیانی منتشر و به بخشی از خاطره کودکی آن نسل آن دوره تبدیل شد.
تورج رامان در ۷ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۴۹ در پاسخ به سیدمسعود دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳:
جناب سیدمسعود به درستی اشاره کرده اند که بسیاری از "نیست که نیست" تعبیر امروزی و به نوعی بر اساس گفتار عوامانه می کنند. امروزه در فارسی، بیشتر در گفتار و حتی در نوشتار، "نیست که نیست" معنای نفی میدهد: "همه جا را گشتم اثری از کیف پول نیست که نیست"، ولی اگر بخواهیم از تعبیری که بصورت منفی در منفی، معنی مثبت استنباط کنیم میگوییم "نیست که نباشد"، مثال "در این مرکز خرید برای همه نیازهای شما، هیچ خدماتی نیست که نباشد" (یعنی برای همه نیازها، خدمات ارائه میشود و همه جور خدمات دهنده موجود میباشد). احتمالا در زمان حافظ، "نیست که نیست" همان معنای مثبت امروزی "نیست که نباشد" میداد و نه "نیست که نیست" منفی امروزی. و یا اینکه حافظ این تعبیر را با ظرافت در این غزل زیبا ابداع و تعبیه کرده، که بعید میدانم حافظ از تعبیری که برای مخاطب زمان خودش ناآشنا و غریب بوده بهره برده باشد و به احتمال زیاد استنباط مثبت و ایجابی (و نه سلبی) از عبارت "نیست که نیست" برای مخاطبش شناخته شده بوده. وگرنه "در سراپای وجودت هنری نیست که نیست" بیشتر معنی هجو و ذم میداد (در کل وجودت هیچ نکته مثبتی نیست) در حالی که قصد حافظ مدح شاهد و ستایش از بی نقصی و کمال اوست (وجود تو هیچ کم و کسری ندارد، هیچ هنر و حسنی نیست که در وجود تو نباشد).