محمدرضا هِدا
محمدرضا هِدا در ۱ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۱۶ دربارهٔ وحشی بافقی » گزیدهٔ اشعار » ترکیبات » گلهٔ یار دل‌آزار:
به نام حضرت دوست؛
ایام؛ به کام همه عزیزان ؛
و چه تقریر ها و عشق ها روایاتی؛ درپسِ پرده ی این شعر بود؛
چه نرسیدن ها و اشک ها و گریه ها؛
و چه بوسه هایی که به سرانجام نرسید.
سنی ندارم و در اثنای جوانی ام؛
و ترس؛
ترسِ نشدن و به مقصد نرسیدن عشقِ چند ماهه‌مان؛
با خواندن دنیایِ در قفایِ این شعر؛ دوچندان شد؛
کسی نمیداند ایا همان خواهد بود این عشق یا نه؟
اما ؛ عاشقی؛ زیباترین خطای آدم بوده و بس ...
تردیدِ سیبِ عشق؛
و کمینِ ابلیسِ بر تلبیس؛
اما ؛
ریشه های ما با خاک
ساقه های ما به نور میرسند.
ما رشد خواهیم کرد...
زمستانِ سرد به بهار خواهد رسید ..
حوِّل حالنا الی احسن الحال؛