حسین غنجی فشکی
حسین غنجی فشکی در ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۵:
ما خلق نشده ایم تا سرشار از خودپرستی و منیّت و حرص و هوس باشیم ، ما خلق شده ایم تا سرشار از عشق و ایمان و معرفت و خلاقیت باشیم و قیمتی پیدا بکنیم...
حسین غنجی فشکی در ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۰۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳۱:
و چه دردی بالاتر از اینکه ما به جای پرداختن و بهره بردن از مغز این ابیات آموزنده درگیر حواشی میشویم 🥴🥴🥴
حسین غنجی فشکی در ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۰۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۴۷:
ساعتی موزون آنی، ساعتی موزون این
بعد از این موزون خود شو ، تا شوی موزون خویش ...
در مورد این بیت زیبا میخواستم نکته ای که به ذهنم میرسه بنویسم اینکه؛ ما موقعی از موزون این و آن رها میشویم که به خودمان و دنیای درونمان بها بدهیم،
یعنی معرفت خودمان را متعالی کنیم ، رابطه خودمان را با خدای متعال بهتر کنیم،عشق و ایثار و ولایتمداری خودمان را ارتقا بدهیم.....آنگاه به یاری خدا، دیگر بازیچه و موزون این و آن نخواهیم شد...
، اهل دنیا همه بازیچه دست هوسند / گر تو بازیچه این دست نگردی مردی 🌸🌸🌸
حسین غنجی فشکی در ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۴۲ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۲۴:
با سلام و وقت بخیر، خدا رحمت کنه این شاعر بزرگوار و همه شاعران عرصه ادب و فرهنگ و معرفت را ، خواستم یک نکته اینجا اضافه کنم آن هم اینکه ، از کوتهی ماست اگر موفقیت حاصل نمیشود، از ضعف امید و توکل و ایمان و تلاش ماست که دستاورد بهتری نداریم ، نعمت ها فراوانند ولی ناشکریم ، ناشکری و نرسیدن ما از کوتهی فکر و خرد و معرفت و همت ماست🌸🌸🌸
حسین غنجی فشکی در ۱ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۱۰ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۱۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۵۵:
این شعر به نظر من جزو پرمغزترین و انگیزشی ترین اشعار مولوی بلخی هستش، مخصوصأ اونجایی که میگه تا نشوی خاک درش، در نگشاید به رضا(باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی) باید با جان و دل در راه اهداف الهی و متعالی و انسانی خودمان تلاش و مجاهدت کنیم و از مشکلات و سختی ها و ناملایمات های مسیر خسته و افسرده و ناامید نشویم چراکه قطعأ خداوند متعال أجر و پاداش ما را بصورت شایسته پرداخت خواهد کرد و کسیکه با این دیدگاه و جهان بینی به زندگی و هدف نگاه میکند قطعأ موفق خواهد شد. مصرع بعدی تا سوی دریا نروی، گوهر و مرجان نبری، اینجا دریا را از دو زاویه من مدنظر قرار دادم اول اینکه دریای بیکران و باعظمت خداوند متعال هستش و دوم اینکه برای حرکت و رسیدن به این دریای بیکران ما باید خودمان را مجهز و مسلح به وسایل و ملزومات سفر کنیم، ما باید در خودمان یک دریاچه ای از معرفت و خلاقیت و عشق و ایثار و ادب و هنر و آفرینش و ایمان ایجاد کنیم، همچنین از دریاچه های موفق علمی،ادبی، اقتصادی اطراف خودمان نیز بهره های لازم را ببریم، تا در طریق وصل به دریای بیکران الهی موفقتر باشیم وگرنه با مشکلات و گمراهی های مختلف روبرو خواهیم شد و به گنج های بی پایان و ارزشمند الهی و به مستی الهی و شکرگذاری لازم نخواهیم رسید...