قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۳ ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن چون هیچ پشیمان نشوی از کردن دنبال ستم ندامتی هست که سیل خود تیره شود ز خانه ویران‌کردن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نفس خود می‌گوید که بس است این همه عصیان و نافرمانی، چون هیچ وقت از کارهای خود پشیمان نمی‌شود. او به دنبال ندامت و پشیمانی است که بتواند از این ویرانی و خراب کردن (خود) رها شود.
هوش مصنوعی: ای جان، دیگر بس است که این‌قدر نافرمانی کنی، چون هیچ‌گاه از کارهای خود پشیمان نمی‌شوی.
هوش مصنوعی: اگر به ظلم ادامه دهی، به زودی دچار پشیمانی می‌شوی و عاقبت کار، باعث ویرانی خانه و زندگی‌ات خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.