قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۳

ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن

چون هیچ پشیمان نشوی از کردن

دنبال ستم ندامتی هست که سیل

خود تیره شود ز خانه ویران‌کردن