کی قدر شود بلند هر کوته را؟
در خور نبود شهی، گدای شه را
خورشیدی عشق گو مجو ماه دگر
آخر نه بس است ماه‌بودن مه را؟
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
کی قدر شود بلند هر کوته را؟
در خور نبود شهی، گدای شه را
خورشیدی عشق گو مجو ماه دگر
آخر نه بس است ماه‌بودن مه را؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که ارزش و بزرگی هر چیزی به میزان خود و جایگاهش بستگی دارد. همچنین اشاره دارد که عشق و جذابیت خورشید (عشق واقعی) قابل مقایسه با ماه نیست، زیرا ماه نمی‌تواند خورشید را به‌طور کامل جبران کند. در نهایت، زیبایی و روشنی عشق به اندازه کافی و به‌تنهایی کافی است.
هوش مصنوعی: هر کسی به اندازه‌ی خودش ارزش و مقام دارد. کسی که خود را کوچک و حقیر می‌بیند، نمی‌تواند به جایگاه بلند و والایی دست یابد. همچنین، اگر شاهی شایسته نباشد، برای او گدا و درویش به چه کار می‌آید؟
هوش مصنوعی: به عشق خود بیش از این نپرداز، زیرا پیداست که دیگر نیازی به ماهی نیست. آیا نه اینکه همان ماهی که هست، کافی نیست؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خواهی که ببینی دل کارآگه را
و از خود به خدا عیان ببینی ره را
بر تخت درون نشان به شمشیر زبان
شاهنشه لا اله الّا الله را
از ذکر بسی نور فزاید مه را
در راه حقیقت آورد گمره را
هر صبح و نماز شام ورد خود ساز
این گفتن لا اله الا الله را
کردیم به ناکام بسیج ره را
بگذاشته بیهوده دل ابله را
گفتم مگر از وصل شبی عید کنم
چون ابر حجاب شد ندیدم مه را
بگشای «نظیری » نظر کوته را
تو راه شناسی نشناسی چه را
ای دور که در شب به کمان می تازی
موسی به عصا روز رود این ره را
باید به مدارا طلبید آن مه را
سرعت نبود هنر دل آگه را
زنهار چو انگشت به هنگام شمار
افتان خیزان به سر رسان این ره را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.