|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از تغییراتی در زندگی خود سخن می‌گوید. او به این واقعیت اشاره می‌کند که پیش از این، هیچ نگاهی به او وجود نداشت، اما حالا نگاهی متفاوت و خاص به او شده است. او تشبیه می‌کند که عمرش را با زیبایی‌هایی مانند گل و لاله سپری کرده، اما در نهایت فقط داغ و درد درونش باقی مانده است. شاعر همچنین از این که محبوبانش فقط داغ مرهمی بر دردش هستند، سخن می‌گوید و به عدم توجه کسانی که برایش مهم هستند، اشاره می‌کند. بنابراین، احساس تنهایی و دل‌تنگی او در این ابیات مشهود است.
هوش مصنوعی: قبل از این، توجهی به من درویش نداشتند، اکنون نگاهی به من می‌شود که قبلاً وجود نداشت.
هوش مصنوعی: من سال‌ها به مانند نسیم به شکوفه‌ها و گل‌های زیبا پرداختم، اما در نهایت تنها رنج و درد درون را تجربه کردم و هیچ چیز دیگری برایم باقی نماند.
هوش مصنوعی: چشم‌های زیبای بتان برای من تسکینی به داغ و دردهایم می‌دهند، وگرنه هیچ نگاه بدبین و غم‌انگیزی به دنبال من نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.