|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این مصراع به موضوع شراب و نوشیدن آن اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که باده (شراب) به او داده شده و با وجود حسادت دیگران، او آن را می‌نوشد. همچنین تأکید می‌کند که این شراب فقط برای او و دوستانش است و به نظر می‌رسد که نوشیدن آن در فضای شراب‌خانه به رسم معمول تبدیل شده است. در واقع، شاعر از لذت و خوشی ناشی از نوشیدن شراب سخن می‌گوید و به جمع دوستانه‌ای که این لحظات را با هم سپری می‌کنند، اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی نوشیدنی به ما دادند، با وجود حسادت دیگران، ما آن را نوشیدیم، چه صاف باشد و چه دردناک.
هوش مصنوعی: این شراب فقط برای ماست، پس چه کسی غیر از ما باید آن را بنوشد؟ چون به هر حال، این مجلس شراب‌خواری برای ما ترتیب داده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نه با تو مرا خلوت و جام می بود
نه با تو مرا عشرت و نای و نی بود
تا کی گوئی وصل نباشد همه روز
گو خود بکجا با که که دیده کی بود؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.