الهی الهی فقیر اتاک
ولا یرتجی من لدنک سواک
لقاک هوای رضاک منای
فهب لی لقاک وهب لی رضاک
هواک رضای رضاک هوای
هوای هواک رضای رضاک
جفاک وفآء و حق الوفآء
جفاک وفاء فکیف وفاک
غنای لدیک و فقری الیک
و فقری غنای غنای غناک
شفائی و دائی و روحی و همّی
لدیک و عنک و فی یبتغاک
حنینی انینی لجائی رجائی
الیک علیک لدیک لداک
اراک معی اینما کنت کنت
و انت نرانی و لست اراک
امامی و رائی یمینی شمالی
اذا ما نظرت فها انت ذاک
و لست اخاف سواک فانی
بمرای لک لک ازل فی حماک
و لا ارتجی عیرک ان فیضفاً
وثوق بان لم تخب من رجاک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن اشعاری است عرفانی و دعایی که به خداوند متعال تقدیم شده است. شاعر در این شعر به بیان احساس نیاز و فقری خود به خدا می‌پردازد و از او درخواست می‌کند که در کنار او باشد و رضایتش را عطا کند. او به ستایش عشق و محبت خدا می‌پردازد و می‌گوید که تنها به او امید دارد و هیچ کس دیگری را جز او نمی‌طلبد. در ادامه، شاعر به رابطه نزدیک و عمیق خود با خدا اشاره می‌کند و این را به عنوان منبع قوت و امید خود معرفی می‌کند. او می‌گوید که در هر لحظه از زندگی‌اش خدا را در کنار خود می‌بیند و از او می‌خواهد که همیشه در پناه او باشد و لطفش شامل حالش شود. در نهایت، شاعر به اعتماد به خدا و امید به برآورده شدن دعاهایش تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: خدایا، خدایا! بنده‌ای که به تو روی آورده و غیر از تو امیدی ندارد، به درگاه تو آمده است.
هوش مصنوعی: لقای تو به معنای دستیابی به رضایت توست، پس به من لطف کن و ارتباط با تو را به من عطا کن و رضایتت را هم به من بده.
هوش مصنوعی: فضای دلخواه تو، رضایت بخش است و هوای تو نیز همچنان به وابستگی به آن رضایت جاری است.
هوش مصنوعی: عشق و وفا با هم تضاد دارد، و اگر به یکی احترام بگذاریم، دیگری را از دست می‌دهیم. در چنین وضعیتی، چگونه می‌توانیم به وفای وعده‌مان پایبند بمانیم؟
هوش مصنوعی: من غنی و بی‌نیاز از تو هستم، اما در برابر تو فقیر و نیازمندم و این فقر من، خود نعمتی از غنای توست.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان مفهوم نزدیکی و ارتباط عمیق فرد با خداوند اشاره دارد. شاعر در اینجا به نوعی از تجربیات روحانی و حالت‌های درونی اشاره می‌کند که نشان‌دهنده این است که انسان در جستجوی وجود و حقیقت الهی است و به نوعی با خداوند در ارتباط است. آنچه که در این ارتباط احساس می‌شود، حالاتی از شفای روح، آرامش و صمیمیت در کنار خداوند است.
هوش مصنوعی: این جمله به احساس نیاز و درخواست کمک از یک منبع خاص اشاره دارد. گوینده به نوعی ابراز ارادت و اعتماد به آن منبع می‌کند و خواهان پناه و رحمت از اوست. به طور کلی، بیانگر تمایل به نزدیکی و ارتباط با کسی است که به او امید دارد.
هوش مصنوعی: هرجا که باشی، من تو را می‌بینم، اما تو مرا نمی‌بینی.
هوش مصنوعی: اگر به شمال نگاه کنی، در آنجا امامی و رأی یمین را خواهی دید.
هوش مصنوعی: من از غیر تو نمی‌ترسم، زیرا تو را می‌دانم که جاودانه هستی و در پناه تو قرار دارم.
هوش مصنوعی: من امیدی ندارم به کسی غیر از تو، چون اطمینان دارم که اگر به تو روی آورم، ناامید نخواهم شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تبسّمت الزهر و المزن باک
و غررت الودق و الدّیک حاک
به کنج صبح قفل افکنده افلاک
کلید گنج را گم کرده در خاک
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.