هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و وابستگی عمیق خود به معشوق سخن می‌گوید. او خود را در چشمان معشوق غرق کرده و زیبایی او را توصیف می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که زندگی‌اش به معشوق وابسته است و نبود او برایش غیرقابل تحمل است. این شعر احساسات عاطفی و عشق عمیق را به تصویر می‌کشد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و وابستگی عمیق خود به معشوق سخن می‌گوید. او خود را در چشمان معشوق غرق کرده و زیبایی او را توصیف می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که زندگی‌اش به معشوق وابسته است و نبود او برایش غیرقابل تحمل است. این شعر احساسات عاطفی و عشق عمیق را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: من از شوق و محبت به تو، جانم را در کوی تو معلق کرده‌ام، انگار که از قوس دو ابروی تو به یک رشته مویت آویزان شده‌ام.
هوش مصنوعی: تو برای من مثل جان هستی و کاملاً واضح است که زندگی‌ام از تو سرچشمه می‌گیرد، اما من نمی‌توانم چهره‌ات را ببینم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای قبلهٔ هر که مقبل آمد کویت
روی دل مقبلان عالم سویت
امروز کسی کز تو بگرداند روی
فردا بکدام روی بیند رویت
خواهم همه را کور ز عشق رویت
تا من نگرم بس برخ نیکویت
یا خود خواهم همی دو چشم خود کور
تا دیدن دیگری نبینم سویت
آتش در زن ز کبریا در کویت
تا ره نبرد هیچ فضولی سویت
آن روی نکو ز ما بپوش از مویت
زیرا که به ما دریغ باشد رویت
آیا بود آنگه که باز بینم رویت
در دیده کشم چو سرمه خاک کویت
گر قدر تو دی همی ندانست رهی
امروز همه جهان وتای مویت
تا روز به شب چو سوسنم بی‌رویت
بیدار چو نرگسم به گرد کویت
چون لاله شوم سوخته‌دل گر بنهم
مانند گل دو رویه رو بر رویت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.