هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت کسی است که در قلب شاعر جا دارد. شاعر به تشبیه معشوق خود به درختی زیبا می‌پردازد و لبان او را به دریا و چشمانش را به جواهر تشبیه می‌کند. همچنین، یادآوری از لحظاتی شیرین و شفاف را با اشاره به آب روان در چشمانش بیان می‌کند که هنوز در یادش باقی مانده است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت کسی است که در قلب شاعر جا دارد. شاعر به تشبیه معشوق خود به درختی زیبا می‌پردازد و لبان او را به دریا و چشمانش را به جواهر تشبیه می‌کند. همچنین، یادآوری از لحظاتی شیرین و شفاف را با اشاره به آب روان در چشمانش بیان می‌کند که هنوز در یادش باقی مانده است.
هوش مصنوعی: آن سرو بلندی که در دل من جا گرفته، با لب‌های زیبا و بلورش، مانند دریایی پر از گوهر و زیبایی است که در چشمان من قرار دارد.
هوش مصنوعی: دیدم که بره‌ی کوچک تازه به آب زلال رسیده است و آن آب زلال هنوز در چشم من باقی مانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.