هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جدایی و غم ناشی از آن سخن می‌گوید. او به یاد لحظه‌ای می‌افتد که معشوقش او را ترک کرده و رفته است. شاعر در حالتی از ناامیدی و حسرت، از کسانی که به شدت به آنها وابسته بوده، می‌گوید که چون بوی وفاتان را نشنیده، آنها را در درد و رنج رها کرده و خود نیز از آنها دور شده است. این احساس جدایی و طرد شدن حس عمیق اندوهی را در شعر به نمایش می‌گذارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جدایی و غم ناشی از آن سخن می‌گوید. او به یاد لحظه‌ای می‌افتد که معشوقش او را ترک کرده و رفته است. شاعر در حالتی از ناامیدی و حسرت، از کسانی که به شدت به آنها وابسته بوده، می‌گوید که چون بوی وفاتان را نشنیده، آنها را در درد و رنج رها کرده و خود نیز از آنها دور شده است. این احساس جدایی و طرد شدن حس عمیق اندوهی را در شعر به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: من با زبان فریبنده‌ات محو شدم و سرانجام، چهره‌ام را به دروازه بخشی از خودت گسیل داشتم و در عین حال از آنجا دور شدم.
هوش مصنوعی: زمانی که بوی مرگ دوستان وفادار را نشنیدم، همه آنها را در خشم الهی رها کردم و به راه خود ادامه دادم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.