هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساس کسالت و ناامیدی شاعر از از دست دادن عزیزانش است. او از خداوند می‌خواهد که در جهانی زندگی کند که همچنان عزیزانش در کنار او باشند و او را در این حسرت و آرزو رها نکند. در واقع، محور این شعر، longing (دلتنگی) برای همراهی با نزدیکان و غم دوری از آنان است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساس کسالت و ناامیدی شاعر از از دست دادن عزیزانش است. او از خداوند می‌خواهد که در جهانی زندگی کند که همچنان عزیزانش در کنار او باشند و او را در این حسرت و آرزو رها نکند. در واقع، محور این شعر، longing (دلتنگی) برای همراهی با نزدیکان و غم دوری از آنان است.
هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد از زندگی و جسم خود جدا شود، در واقع روح و جانش را از دست نمی‌دهد و تنها حسرت و آرزو برایش باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: ای خدا، از زندگی در این دنیا به من حالتی عطا کن که عزیزانم همچنان در کنارم باشند و بخواهند با من ارتباط داشته باشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید خراسان و خدیو زابل
از نخشب و کش بهار گردد کابل
غل بر یبغو نهاد و پل بر جیحون
جیحون به پل دارد و یبغوی به غل
پرسید کسی منزل آن مهر گسل
گفتم که: دل منست او را منزل
گفتا که: دلت کجاست؟ گفتم: بر او
پرسید که: او کجاست؟ گفتم: در دل
من آن توام تو آن من باش ز دل
بستاخی کن چرا نشینی تو خجل
گر جرم همه خلق کنم پاک بحل
در مملکتم چه کم شود؟ مشتی گل
گر خواهی ، ازین حشمت والا بمثل
بر تارک خورشید نهی پای محل
مر جاه ترا خدای ما ، عزوجل
جاوید رقم ز دست بر لوح ازل
گویند مرا به هِجر آن ماه چگل
بَر نِهْ ز شکیب و صبر زنجیر به دل
زنجیر به دل چه سود از صبر که هست
زلفین چو زنجیرش زنجیر گسل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.