هوش مصنوعی: این ابیات شعر به مضامین امید و ترس اشاره دارند. شاعر از تجربه‌ی نداشته‌ی انسان‌ها درباره‌ی بهشت و دنیای دیگر صحبت می‌کند و می‌گوید که این امید و هراس ما به چیزی متکی است که فقط نام آن را شنیده‌ایم و هیچ نشانه‌ای از آن وجود ندارد. به بیان دیگر، انسان هیچ شناختی از آن جهان ندارد و تنها در تصور و نام آن به امید و ترس دچار است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات شعر به مضامین امید و ترس اشاره دارند. شاعر از تجربه‌ی نداشته‌ی انسان‌ها درباره‌ی بهشت و دنیای دیگر صحبت می‌کند و می‌گوید که این امید و هراس ما به چیزی متکی است که فقط نام آن را شنیده‌ایم و هیچ نشانه‌ای از آن وجود ندارد. به بیان دیگر، انسان هیچ شناختی از آن جهان ندارد و تنها در تصور و نام آن به امید و ترس دچار است.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس بهشتی بزرگ و باشکوه را ندیده است، ای دل! تو هم بدان که کسی که از آن دنیا آمده، این زیبایی را تجربه نکرده است.
هوش مصنوعی: امید و ترس ما به چیزی وابسته است که غیر از نام آن هیچ نشانه و حقیقتی ندارد، ای دل.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.