گنجور

 
ابن یمین

کس خلد و حجیم را ندیده‌ست ای‌دل

کاو کس که از آن‌جهان رسیده‌ست ای‌دل‌؟

امید و هراس ما به چیزی‌ست کزان

جز نام نشانی نه پدیده‌ست ای‌دل