هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و نورانی بودن محبوب خود (ایروی دلارای) اشاره می‌کند که مانند شمعی درخشان است. او از محبوب خود می‌خواهد که شبی کلبه‌اش را روشن کند و اگر هم بخندد، این خنده را به خاطر غم‌های خودش که در دل دارد، برمی‌گزیند و در نهایت با اشاره به اینکه از گریه‌اش می‌خندد، به تضاد شادی و غم در احساساتش اشاره می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و نورانی بودن محبوب خود (ایروی دلارای) اشاره می‌کند که مانند شمعی درخشان است. او از محبوب خود می‌خواهد که شبی کلبه‌اش را روشن کند و اگر هم بخندد، این خنده را به خاطر غم‌های خودش که در دل دارد، برمی‌گزیند و در نهایت با اشاره به اینکه از گریه‌اش می‌خندد، به تضاد شادی و غم در احساساتش اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ای دلبر زیبای من، چون شمع درخشان باش و وجودت را در شب تاریک زندگی‌ام تابنده کن، تا در کلبه کوچک و ساده‌ام مانند شمعی روشنی ببخشی.
هوش مصنوعی: اگر بخندم، به خاطر آن خنده‌ای میزنم که از روی غم خودم به وجود می‌آید، مثل شمعی که در روشنایی‌اش، اشک‌هایش را پنهان می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.