ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۲۰ آنکس که مهیا بودش وجه معاش وز دور فلک نباشدش هیچ خراش دانم بکمالش نرسد نقصانی بر خاطر اگر بگذرد اندیشه ماش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به این معناست که کسی که شرایط زندگی‌اش را فراهم کرده و مشکلاتی از سوی جهان خارج ندارد، هیچ نقصی در کمال خود احساس نخواهد کرد. حتی اگر اندیشه‌ای به ذهنش بیفتد، آن را نادیده می‌گیرد.
هوش مصنوعی: کسی که برای تامین نیازهای زندگی‌اش آماده است و از سختی‌ها و مشکلات آسمان تأثیر نمی‌پذیرد، در آرامش به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: می‌دانم که اگر افکار ما بگذرد، هیچ نقصی بر خاطر او نخواهد بود و به کمالش آسیبی نخواهد رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای گشته ببیداد و بدی کردن فاش
خواهم که کنم بوصل هجران تولاش
آن را که کنی همی پیاپی پاداش
خود را و مرا کرده بغم خوردن فاش
بالا مطلب ز هیچ کس بیش مباش
چون مرهم نرم باش، چون نیش مباش
خواهی که ز هیچ کس به تو بد نرسد
بدخواه و بدآموز و بداندیش میاش
زنهار به گفت و گوی [منشین به] او باش
غافل منشین و گم مکن عمر به لاش
خواهی که شود بر تو همه سرّی فاش
با خود می باش و با خود البتّه مباش
زلف تو که نیست در درازی همتاش
بگذشت ز حد سیاه کاری باماش
دارد سر آن که سر زمن بر تابد
ور چون قد تو سیم کنم هم بالایش
امروز حریف عشق بانگی زد فاش
گر اوباشی جز بر اوباش مباش
دی نیست شده است بین میندیش ز لاش
فردا که نیامده است از وی متراش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.