ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۲۰

آنکس که مهیا بودش وجه معاش

وز دور فلک نباشدش هیچ خراش

دانم بکمالش نرسد نقصانی

بر خاطر اگر بگذرد اندیشه ماش