ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۵ ای پسته شیرینت شکر خائی خوش وی در سرم از زلف تو سودائی خوش در بتکده ها چون تو بتی نتوان یافت شنگی خوش و شوخی خوش و رعنائی خوش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شیرینی پسته تشبیه شده است و شاعر از عشق و شوق نسبت به معشوقش سخن می‌گوید. او به جذابیت و دلربایی معشوقه‌اش اشاره کرده و می‌گوید که مانند او در هیچ جا معشوقی پیدا نمی‌شود که این‌گونه شاداب و سرگرم‌کننده باشد.
هوش مصنوعی: ای پسته‌ی شیرین، تو شکرین و خوش‌طعم هستی، در دل من به خاطر زلف‌های تو آرزوهایی مش وش و جذاب وجود دارد.
هوش مصنوعی: در میخانه‌ها مانند تو هیچ مجسمه یا معبودی پیدا نمی‌شود که این‌قدر شادابی، شوخی و زیبایی داشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.