ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۰ ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس یک بار دگر عشق نهادیم اساس با آنک رخ تو هست در سایه زلف ماننده آفتاب در عقده رأس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جذابیت معشوقش اشاره دارد و می‌گوید که با وجود چهره و موهای دلربای او، بی‌هیچ ترس و نگرانی دوباره عشق را آغاز کرده‌اند. او زیبایی معشوق را به آفتاب تشبیه می‌کند که در اوج خود قرار دارد.
هوش مصنوعی: ما با زیبایی و موهای تو، بدون هیچ ترسی دوباره عشق را آغاز کردیم.
هوش مصنوعی: چهره تو در زیر سایه موهایت مثل خورشید در آغوش یک تپه می‌درخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
الله، به فریاد من بی کس رس
فضل و کرمت یار من بی کس بس
هر کس به کسی و حضرتی مینازد
جز حضرت تو ندارد این بی کس کس
ای کرده مرا خنده خریش همه کس
مارا ز تو بس جانا مارا ز تو بس
سبحان اله درین جوانی و هوس
روز و شبم اندیشه همین بودی بس
کاندر پیری ز من بباید کس را
خود پیر شدم مرا ببایست از کس
دل زان خواهم که بر تو نگزیند کس
جان زآن که نزد بی غم عشق تو نفس
تن زان که بجز مهر تواش نیست هوس
چشم از پی آنک خود ترا بیند و بس
ای چون هستی برده دل من بهوس
چون بنشینم غم فراق تو نه بس
گر چون هستی بدستت آرم زین پس
پنهان کنمت چو نیستی از همه کس
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.