هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس دوری و جدایی از معشوق است. شاعر به عدم توانایی در وصال و تنهایی دل اشاره می‌کند و می‌گوید که در درون او عشق و محبت وجود دارد، اما او از حقیقت وجود معشوق بی‌خبر است. به نوعی، این ابیات بیانگر درد و longing (اشتیاق) قلبی است که در درون وجود دارد، ولی علت آن برای شاعر روشن نیست.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس دوری و جدایی از معشوق است. شاعر به عدم توانایی در وصال و تنهایی دل اشاره می‌کند و می‌گوید که در درون او عشق و محبت وجود دارد، اما او از حقیقت وجود معشوق بی‌خبر است. به نوعی، این ابیات بیانگر درد و longing (اشتیاق) قلبی است که در درون وجود دارد، ولی علت آن برای شاعر روشن نیست.
هوش مصنوعی: تا زمانی که دستم به وصل تو نرسید، دلم تنها به یاد تو حسرت و آه داشت.
هوش مصنوعی: تو در دل من حضور داری و من از وجودت بی‌خبرم. مثل آینه‌ای که از تصویر خود بی‌اطلاع است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر چند که جان عارف آگاه بود
کی در حرم قدس تواش راه بود
دست همه اهل کشف و ارباب شهود
از دامن ادراک تو کوتاه بود
هرکس که سزای افسر وگاه بود
خدمتگر این خدمت درگاه بود
در روی زمین اگر بسی شاه بود
شاه همه سنجر ملکشاه بود
بر تخت ولایت آن ولی شاه بود
خورشید محمد و علی ماه بود
نوری که از این هر دو نصیبی دارد
میدان به یقین که نعمت الله بود
از بنده هنر ارادت شاه بود
گر دزد دغل کند نه دلخواه بود
گر شه بخیانتش کشد ظلمی نیست
عدل است و برین ارادت الله بود
گر قبله دل، نه کوی آن شاه بود
کی سجده تو قبول درگاه بود؟
تکبیر نماز اهل عرفان اینجا
تکبیر فنای ما سوی الله بود!
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.