ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۹ من رفتم و یادگار جانم بر تست پیدا ز تو دورم و نهانم بر تست دلشادم از انکه گر روانم زبرت هر جا که همی روم روانم بر تست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جدایی و دوری خود از معشوق سخن می‌گوید. او به یاد معشوق است و احساس می‌کند که حتی اگر از او دور باشد، روح و جانش همیشه با اوست. این شعر بیانگر عشق عمیق و پیوند ناگسستنی بین عاشق و معشوق است.
هوش مصنوعی: من از پیش تو رفته‌ام، اما یادگاری از خودم را برای تو به جا گذاشته‌ام. هر چند که از تو فاصله دارم و در خفا هستم، باز هم حضورم در یاد توست.
هوش مصنوعی: خوشحالم از این که هر جا که بروم و روانم از من جدا شود، در حقیقت آن روان هنوز با توست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.