هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خوشحالی و شادابی می‌پردازد که با نوشیدن شراب به دست آمده و اندوه را به آتش می‌کشد. او به این نکته اشاره می‌کند که چرا باید به زیبایی‌های ظاهری و فریبنده دنیا روی آورد، در حالی که آدم اولیه به قیمت یک لقمه، بهشت را فروخت. در واقع، شعر انتقادی به دنیا و زیبایی‌های فریبنده آن دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خوشحالی و شادابی می‌پردازد که با نوشیدن شراب به دست آمده و اندوه را به آتش می‌کشد. او به این نکته اشاره می‌کند که چرا باید به زیبایی‌های ظاهری و فریبنده دنیا روی آورد، در حالی که آدم اولیه به قیمت یک لقمه، بهشت را فروخت. در واقع، شعر انتقادی به دنیا و زیبایی‌های فریبنده آن دارد.
هوش مصنوعی: دل شاداب و خوشحال کسی است که در صبحگار به بزم صهبای عشق پرداخته و در آتش غم و غصه خود می‌سوزد.
هوش مصنوعی: چرا تا این حد به زیبایی‌های دنیوی دل می‌بندی، در حالی که آدم (انسان) به خاطر یک لقمه نان از جنت (بهشت) دست کشید؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنروز که آتش محبت افروخت
عاشق روش سوز ز معشوق آموخت
از جانب دوست سرزد این سوز و گداز
تا در نگرفت شمع پروانه نسوخت
هر کیسه که بر وفاش جان از دل دوخت
بدرید و به آتش جفا پاک بسوخت
در غصه آنم که کنون گویندش
بیش از همه رایگانم از هیچ فروخت
تا در دل من آتش عشقِ تو فروخت
از نیک و بد جهان مرا چشم بدوخت
سر جملهٔ کار خود بگویم با تو
درد تو مرا بکشت و عشق تو بسوخت
آن دل که بر اتش غمت صد ره سوخت
از پهلوی من همه غم و درد اندوخت
خون گشت و همی رود ز چشمم همه روز
این شب روی اندر سر زلفت آموخت
گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت
ور چرخ قبای کحلی از جود تو دوخت
ور آتش تیغت دو جهان درهم سوخت
آئین بزرگیت بباید آموخت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.