ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۵٩٣ جمعی که در تصور اوهام نامدی پروین صفت بریدن پیوندشان ز هم دیدم بچشم خویش که دستان روزگار همچون بنات نعش پراکندشان ز هم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تصویر خیالی از جمعی اشاره می‌کند که در ذهنش با هم ارتباطی ندارند و به نوعی از هم جدا شده‌اند. او با چشم خود شاهد است که روزگار مانند ستاره‌های متفرقه، آنها را پراکنده و از هم دور کرده است.
هوش مصنوعی: گروهی که در فکر و خیال خود به مانند پروین (ستاره‌ای درخشان) هستند، پیوندشان از یکدیگر قطع شده است.
هوش مصنوعی: من با چشمان خود دیدم که دستان سرنوشت، مانند زنان بی‌جان، آنها را از هم دور کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.