|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع خرد و طمع می‌پردازد و می‌گوید که آیا کسی هست که به خاطر طمع خود بزرگ‌منشی را فراموش کند؟ او به ویژگی‌های افراد اشاره می‌کند و می‌گوید که باید همت و اراده‌ای بلند داشت و در برابر دنیای پست و طمع‌کار تسلیم نشد. در پایان، او به خطرات حرص و طمع اشاره می‌کند که می‌تواند باعث از بین رفتن آبرو و شخصیت انسان شود.
هوش مصنوعی: در این زمانه نمی‌دانم آیا کسی از اهل دانش و خرد وجود دارد که به خاطر طمع و سودجویی خود، به دیگران آسیب بزند و ذلیل شود.
هوش مصنوعی: در دنیا چیزی مانند الف وجود ندارد که وقتی در مقابل میم (که به معنای زن است) قرار می‌گیرد، قامتش به اندازه نون (که نمادی از زیبایی و دلربایی است) نرسد.
هوش مصنوعی: من بنده کسی هستم که آرزوی بزرگی در سر دارم و دل بلند او هیچ‌گاه به سخنان و تاثیرات منفی روزگار ضعیف تسلیم نخواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر به پستی و فرومایگی تن بدهی و به خاطر حرص و طمع دچار آتش بشوی، تمام آبرویت به باد می‌رود و اگر چنین نشود...
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.