هوش مصنوعی: در این شعر فرد به دولت و مال اشاره می‌کند و تأکید دارد که انسان در نهایت به سرنوشت محتوم خود دچار می‌شود. او می‌گوید که نمی‌توان از دنیای مادی گریخت و در نهایت همه باید به زمین بازگردند. به عبارتی، هیچ چیزی از دنیا و قدرت‌های آن نمی‌تواند انسان را از هلاکت نجات دهد و در پایان همه ما از خاک خواهیم بود.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر فرد به دولت و مال اشاره می‌کند و تأکید دارد که انسان در نهایت به سرنوشت محتوم خود دچار می‌شود. او می‌گوید که نمی‌توان از دنیای مادی گریخت و در نهایت همه باید به زمین بازگردند. به عبارتی، هیچ چیزی از دنیا و قدرت‌های آن نمی‌تواند انسان را از هلاکت نجات دهد و در پایان همه ما از خاک خواهیم بود.
هوش مصنوعی: برخی اوقات به خودت این را می‌گویی که با وجود قدرت و موقعیتی که داری، در نهایت دچار نابودی خواهی شد.
هوش مصنوعی: من متوجه شدم که خودت از نعمت‌ها و ثروت‌ها به سمت معالی و بزرگی خواهی رسید.
هوش مصنوعی: در این دنیای پر از فساد و مشکلات، سرانجام به خاک می‌پویی و هیچ چیز از تو باقی نمی‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.