شماره ۱: بگماز گل بکردی و ما را بداد نقل - امرود کشته دادی زین ریودانیا ()

شماره ۲: به بازی کریزی بماندم همی - اگر کبک بگریزد از من سزاست

شماره ۳: رفت در دریا به تنگی آبخوست - راه دور از نزد مردم دوردست

شماره ۴: بت من جانور آمد شمنش بی‌دل و جان - منم او را شمن و خانة من فرخار است

شماره ۵: سیه‌کاسه و دون و پر‌خوار بود - شتروار دائم به نشخوار بود

شماره ۶: به حیله چو روبه فریبنده بود - به کینه چو شیر ستیهنده بود

شماره ۷: چنان‌چون خوکه درپیچد به گلبن - بپیچم من بر آن سیمین صنوبر

شماره ۸: ز تاک و خوشه فروهشته و ز باد نوان - چو زنگیانی بر باز‌پیچ بازیگر

شماره ۹: ما و سر کوی ناوک و سفج و عصیر - اکنون که درآمد ای نگارین مه تیر

شماره ۱۰: نقل ما خوشة انگور بود ساغر سفج - بلیل و صلصل رامشگر و بر دست عصیر

شماره ۱۱: شراب شب و نشئة آن نیرزد - به فاژیدن بامداد خمارش

شماره ۱۲: هوش من آن لبان نوش تو بود - تا شد او دور من شدم مدهوش

شماره ۱۳: سپاهی که دارد سر از شه دریغ - نباید همی کافت آن سر ز تیغ

شماره ۱۴: جهان همیشه بدو شاد و چشم روشن باد - کسی که دید نخواهدش کنده‌بادش کاک

شماره ۱۵: به فرهنجیدنش بستم کمر تنگ - تو دل را زو مکن زین بیشتر تنگ

شماره ۱۶: گفت: من پاسخ تو باز دهم - آنچه بایست توست ساز دهم

شماره ۱۷: سرو است و کوه سیمین جز یک میانش سوزن - خسته است جان عاشق وز غمرگانش بلکن

شماره ۱۸: چو گردد آگه خواجه ز کارنامة من - به شهریار رساند سبک چکامة من

شماره ۱۹: ز نالیدنش کوه شد بی‌سکون - ز موییدنش شد دل سنگ خون

شماره ۲۰: رای ملک خویش کن شاها که نیست - ملک را بی تو نکویی و براه

شماره ۲۱: ندانم یک‌تن از جمله خلایق - که در دل تخم مهر تو نکشته

شماره ۲۲: کسی بی‌عیب نبود در زمانه - رطب را استه باشد در میانه