هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج خود به خاطر جدایی از محبوب سخن می‌گوید. او می‌پرسد اگر محبوبش بی‌محبت است، چرا چشمانش پر از اشک است؟ و اگر او را دوست دارد، چرا در وجودش بی‌حالی و بی‌وجودی حس می‌کند؟ این ابیات نشان‌دهنده‌ی احساس عمیق تنهایی و ناراحتی شاعر است.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج خود به خاطر جدایی از محبوب سخن می‌گوید. او می‌پرسد اگر محبوبش بی‌محبت است، چرا چشمانش پر از اشک است؟ و اگر او را دوست دارد، چرا در وجودش بی‌حالی و بی‌وجودی حس می‌کند؟ این ابیات نشان‌دهنده‌ی احساس عمیق تنهایی و ناراحتی شاعر است.
هوش مصنوعی: اگر آن بی‌محبت، روزی مهربان شود، چرا اشک‌های من از چشمانم continuously می‌ریزد؟
هوش مصنوعی: اگر محبوب من به من محبت دارد، پس چرا در وجود من نه دلی است و نه جانی باقی مانده است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دلم از سوز عشق آتش بجان بی
بکامم زهر از آن شکر دهان بی
همان دستان که با ته بی بگردن
کنونم چون مگس بر سر زنان بی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.