هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از درد و رنجی که کشیده صحبت می‌کند و به خداوند میگوید که مدت زیادی است که در عذاب است. او همچنین از دلشوره و غم‌هایش و شوقی که برای آرامش و امنیت دارد، یاد می‌کند و این احساسات را به صورت آتش در سینه‌اش توصیف می‌کند. در کل، شعر به بیان حالتی از ناامیدی و longing (دلتنگی) برای آرامش و رهایی از غم می‌پردازد.
سام در ۴ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۰۱ نوشته:
یک دوبیتی قبل از این دو بیتی هست که میگوید : بی ته یارب ب بستان گل مرویا ، اگر بویا کسش هرگز مبویا بی ته هرکس بخنده لب گشایه ، رخش از خون دل هرگز مشویا کتاب علی اصغر عبدالهی تاریخ انتشار 1362 تهران
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از درد و رنجی که کشیده صحبت می‌کند و به خداوند میگوید که مدت زیادی است که در عذاب است. او همچنین از دلشوره و غم‌هایش و شوقی که برای آرامش و امنیت دارد، یاد می‌کند و این احساسات را به صورت آتش در سینه‌اش توصیف می‌کند. در کل، شعر به بیان حالتی از ناامیدی و longing (دلتنگی) برای آرامش و رهایی از غم می‌پردازد.
هوش مصنوعی: خدایا، بدنم برای سختی‌ها خسته شده و دل من هم مدت زیادی است که با غم‌ها زندگی می‌کند.
هوش مصنوعی: به خاطر اشتیاقی که به خانه و سرزمینم دارم، در دلم آتشی از غم و دوری شعله‌ور است، ای خدا.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۷ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.