|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به حالت بیقراری و دل‌تنگی خود اشاره می‌کند و از خداوند درخواست می‌کند که آنچه بر او می‌گذرد را بداند. او احساس می‌کند که مشکلات و رنج‌هایش ناشی از محبت خداست و از خدا می‌خواهد که به حال او رحم کند و اقدامی انجام دهد. همچنین، شاعر به عزم خداوند در آزمایش و رنجاندن دلش اعتراف می‌کند که هیچگاه این آزردگی را فراموش نخواهد کرد.
هوش مصنوعی: مردی دچار اندوه و بیقراری بود، ناگهان از جایش بلند شد و با صدای بلند شروع به گریه و زاری کرد.
هوش مصنوعی: ای خدا، اگر هیچکس از آنچه که بر من رفته و در هر لحظه با من کرده، آگاه نیست، تو این درد و رنج را می‌دانی.
هوش مصنوعی: این را می‌دانم که تو هم می‌دانی، پس به کاری دست بزن که از دستت برمی‌آید.
هوش مصنوعی: تو در هر لحظه با من چه میکنی که از دلت همیشه یک چیزی بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: عزم و اراده‌ای که از من گرفتی و دل مرا شکست، هرگز نمی‌توانم تو را ببخشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.