|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ارتباط عمیق بین بدن و روح اشاره دارد. شاعر میگوید که وجود ما (سایه جان) از رنج و درد شکل میگیرد و جسم ما (تن) محلی برای تجلی روح ماست. همچنین به این نکته اشاره میشود که همه ما در سایه خود زندگی میکنیم و این سایه، پردهای است که هویت واقعی ما را پنهان میکند. به عبارت دیگر، آنچه ما هستیم، در واقع ترکیبی از جان و تن است که در سایه یکدیگر قرار دارند.
هوش مصنوعی: بدن ما نمایی از روحی است که سختیها و رنجها را تجربه کرده است و روح ما نیز گنجینهای از تجربیات و احساسات است که در بدن ما به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: همه ما در چالش با خود واقعیمان هستیم و گویی سایهای از خودمان مانع از دیدن حقیقت وجودیمان میشود. این پردهای که میان ما و خودمان است، ما را از شناختن خود و واقعیت بازمیدارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.