|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات عمیق خود اشاره میکند. او میگوید که حتی اگر در دنیای بیرون هیچ کس را نشناسد، در درونش به یاد معشوقش دچار درد و حسرت است. او تاکید میکند که وجودش بدون معشوقش خالی و بیمعناست و برای او بودن یا نبودن در آن مکان هیچ تفاوتی ندارد. این بیان نشاندهنده وابستگی عاطفی شدید شاعر به معشوقش است.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات عمیق خود اشاره میکند. او میگوید که در هیچکس بند نیست و به نوعی آزاد است، اما در عین حال درد و رنجی را که احساس میکند، به خوبی میفهمد و میداند. به نظر میرسد که این درد ناشی از آرزوها و خواستههایی است که در دل دارد و این موضوع او را دچار عذاب کرده است.
هوش مصنوعی: اگر وجود داشته باشم یا نداشته باشم، آنجا که من هستم، از تو خالی نیستم. تو میدانی که حتی یک لحظه هم از حضورت عاری نیستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.