هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ناگاه به یاد معشوق خود می‌افتد و خاطرنشان می‌کند که هر جا که می‌رود، آثار و نشانه‌های او را با خود دارد. او از غم و درد ناشی از دوری می‌گوید و بیان می‌کند که حضور معشوقش مانند خطی است که دور ماه می‌چرخد و حالا این خط به خاک تبدیل شده و دیگر نمی‌تواند به زیبایی آن بیندیشد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ناگاه به یاد معشوق خود می‌افتد و خاطرنشان می‌کند که هر جا که می‌رود، آثار و نشانه‌های او را با خود دارد. او از غم و درد ناشی از دوری می‌گوید و بیان می‌کند که حضور معشوقش مانند خطی است که دور ماه می‌چرخد و حالا این خط به خاک تبدیل شده و دیگر نمی‌تواند به زیبایی آن بیندیشد.
هوش مصنوعی: ناگهان وقتی که به راه می‌آمدی، هر چه که در دست داشتی، نشانه‌هایی از تاریکی و غم را به همراه می‌آوردی.
هوش مصنوعی: آه، چه تأسف‌بار که دور خطّ تو گرد و غبار نشسته است، همان خطی که زیبایی‌اش به دور ماه می‌تابید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.