عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۲۶

ناگاه چو رخ به راه می‌آوردی

به هرچه خط سیاه می‌آوردی

دردا که به گِردِ خطّ تو خاک گرفت

خطّی که به گرد ماه می‌آوردی