|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان محدودیتهای وجودی انسان و خواستههای او اشاره دارد. شاعر میگوید که ما به خاطر قاعدهای که داریم، خود را در قید و بند میبینیم و همیشه خواستههای بیشتری داریم، اما در حقیقت ارزش خود را نادیده میانگاریم. او به تصویر کرمی اشاره میکند که در پیله خود زندانی شده است و باید روزی این بندها را رها کند تا به آزادی برسد. به طور کلی، شعر به نیاز به رهایی و فراتر رفتن از محدودیتها اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وجود داشتن به عنوان یک اصل پذیرفته شده است، اما خواستههای ما همیشه بیشتر از چیزی است که داریم.
هوش مصنوعی: چقدر باید مثل کرمی که در پیلهاش پیچیده، در خودمان بمانیم؟ چون هر آنچه که بافتهایم، در نهایت باید رها کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.