عشق است حیات جاودانی
سرمایهٔ عیش و کامرانی
گر عشق نبود خود نبودی
هرگز نه زمین نه آسمانی
پیرایهٔ عشق اگر نیستی
کی داشت عروس حسن آنی
از عشق گرفت زینت و زیب
اوراق کتاب کن فکانی
عشق است مدار قاب قوسین
عشق است مقام من رآنی
هم بود ز عشق آنکه دم زد
از سبحان عظیم شأنی
خورشید سپهر عشق ساری است
نورش بذراری جهانی
از عشق گرفت بال و پرواز
این بیضه مرغ لامکانی
حالی نبود ز عشق اسرار
هر عین نهانی وعیانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از علاقه و اشتیاق عمیق خود به معشوق می‌گوید و از غیبت او ناراحت است. او در تلاش است تا از عشق و زیبایی‌های معشوق بگوید و از تلخی جدایی رنج می‌برد. شاعر آرزو می‌کند که یک پیام یا نشانه‌ای از معشوق دریافت کند و در عین حال به مشکلات و غم‌های دلبران عاشق اشاره می‌کند. در نهایت، او از خداوند می‌خواهد که حال عاشقان را به صیاد (معشوق) برساند تا شاید به آنها توجهی شود و در یک شب عاشقانه، زیبایی معشوق را به نظاره بنشیند.
هوش مصنوعی: عشق، زندگی ابدی و سرمایه‌ای برای لذت و خوشبختی است.
هوش مصنوعی: اگر عشق وجود نداشت، هیچ چیزی نیز وجود نداشت؛ نه زمین بود و نه آسمان.
هوش مصنوعی: اگر تو زینت عشق نیستی، پس چه کسی عروس زیبایی را در این لحظه خواهد داشت؟
هوش مصنوعی: به خاطر عشق، زینت و زیبایی را از اوراق کتاب، به زیبایی و شکوهی عمیق تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: عشق محور و مرکز تمامی چیزهاست و در عشق، جایگاه من دیده شدن و درک شدن است.
هوش مصنوعی: کس که از عشق الهی سخن گفت و به عظمت و بزرگی او اشاره کرد، همواره در حال عشق و محبت بوده است.
هوش مصنوعی: خورشید عشق در آسمان می‌درخشد و نور آن، زندگی و رشد را در سراسر جهان پخش می‌کند.
هوش مصنوعی: از عشق، این جوجه نامرئی توانسته است بال و پر پرواز پیدا کند.
هوش مصنوعی: هیچ حالتی از عشق وجود ندارد که رازهای نهان و آشکار در آن نباشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.