انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۹ تا روز به شب چو سوسنم بی‌رویت بیدار چو نرگسم به گرد کویت چون لاله شوم سوخته‌دل گر بنهم مانند گل دو رویه رو بر رویت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به عشق و دلتنگی اشاره دارد. شاعر تا شب را بیدار می‌ماند و مانند نرگس در کنار معشوقش منتظر است. او همچنین بیان می‌کند که اگر دلش سوخته باشد، هنوز می‌خواهد روی معشوقش را ببیند و مانند گلی دو رو، همیشه به او نگاه کند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که روز به شب تبدیل شود، مانند سوسن بدون تو بیدار می‌مانم، همان‌طور که نرگس در اطراف کوی تو به دنبال تو می‌گردد.
هوش مصنوعی: اگر درد و رنجی مانند لاله سوخته به دل داشته باشم، می‌خواهم به مانند گل دو رویه، روی زیبایت را تماشا کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای قبلهٔ هر که مقبل آمد کویت
روی دل مقبلان عالم سویت
امروز کسی کز تو بگرداند روی
فردا بکدام روی بیند رویت
خواهم همه را کور ز عشق رویت
تا من نگرم بس برخ نیکویت
یا خود خواهم همی دو چشم خود کور
تا دیدن دیگری نبینم سویت
آتش در زن ز کبریا در کویت
تا ره نبرد هیچ فضولی سویت
آن روی نکو ز ما بپوش از مویت
زیرا که به ما دریغ باشد رویت
آیا بود آنگه که باز بینم رویت
در دیده کشم چو سرمه خاک کویت
گر قدر تو دی همی ندانست رهی
امروز همه جهان وتای مویت
من برخی آبی که رود در جویت
من مردهٔ آتشی که دارد خویت
من چاکر خاکی که فتد در پایت
من بندهٔ بادی که رساند بویت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.