|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر میگوید که اگرچه امکانات مادی و ثروت چندانی ندارد (سیم درخور همت)، اما باید به خود افتخار کند، زیرا در هنر و استعداد بینظیر است و کسی در منطقهی او مانند او نیست. او همچنین اشاره میکند که اگر جهان (فلک) به او چیزی ندهد، این عیب ندارد، چون از برکت نان و روزی خود نگران نیست. به طور کلی، شاعر بر ارزشهای درونی و هنری خود تاکید میکند و نگران کمبودهای مادی نیست.
هوش مصنوعی: اگر برای اندازهی همت من چیزی باارزش در دسترس نیست، در هیچ جا کسی نیست که به هنرم به اندازه من برساند.
هوش مصنوعی: اشکالی ندارد اگر ستارهها به من نقره ندهند؛ زیرا من از نان و روزی خود هیچ نگرانی ندارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.