گنجور

 
انوری

عادت طرح شعر آوردند

قومی از حرص و بخل گندهٔ خویش

نام حکمت همی نهند آنگاه

بر خرافات ژاژ ژندهٔ خویش

گرگ و خراز این لئیمان‌اند

همه دوزنده و درندهٔ خویش

انوری پس تو نیز یاد آور

طیرگیهای زهرخندهٔ خویش

پیش همچون خودی ز سیلی آز

سرک پیش درفکندهٔ خویش

شکر کن کین زمانش می‌بینی

خواجهٔ دیگران و بندهٔ خویش

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode