آن خداوندی که سال و ماه را
تکیه بر اجزای روز و شب نهاد
مر موالید جهان را سیزده
اصل و فرع و منشاء و مطلب نهاد
چار سفلی را از آن ام نام کرد
نام آن نه علویان را آب نهاد
هرچه از عالم بخیلی جمع کرد
یک مکان‌شان مطعم و مشرب نهاد
آن بخیل آباد ممسک خانه را
روز فطرت نام او نخشب نهاد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خداوند اشاره می‌کند که سال و ماه را بر اساس روز و شب تنظیم کرده است. او از راز خلقت و منشأ جهان سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که خداوند چهار عنصر دنیوی را بلندمرتبه قرار داده و آنان را نامگذاری کرده است. همچنین اشاره دارد که هرچه از دنیا جمع‌آوری شده، در مکانی مشخص برای خوراک و نوشیدنی قرار داده شده است. در نهایت، روز فطرت به عنوان نماد این آفرینش و غنای زندگی تقدیر می‌شود.
هوش مصنوعی: خدای بزرگی که زمان را بر اساس اجزای روز و شب قرار داده است.
هوش مصنوعی: مرز و بوم جهان را با سیزده ریشه، شاخه و منبع و معنی پایه‌گذاری کرده است.
هوش مصنوعی: چهارمرتبه را به نام من نامگذاری کرد، و آن نه تنها به علویان، بلکه آب و نوازی هم عطا کرد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که بخیلان از دنیا جمع‌آوری کرده بودند، یک مکان ویژه برای خوراک و نوشیدنی فراهم کردند.
هوش مصنوعی: آن شخص بخیل و تنگ‌نظر، که مانع از بخشش و دل‌رحمی است، به روز عید فطر نیز به‌خاطر این خصیصه، جایی در دل ندارد و نامش در بین افراد نیکوکار به زشت می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.