انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۲۱ - در اشتیاق به خدایی که از صنایع او روی هر بوستان منقش گشت که مرا در فراق خدمت تو زندگانی چو مرگ ناخوش گشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر خدا را ستایش می‌کند و به زیبایی‌های طبیعت اشاره می‌کند که ناشی از خلق اوست. او همچنین ابراز می‌کند که دوری از خدمت پروردگار برایش بسیار ناخوشایند و سخت است، به‌طوری‌که زندگی‌اش بدون آن به مرگ شباهت دارد.
هوش مصنوعی: به خدایی که آثارش سبب زیبایی و تزئین هر باغ و گلستان شده است.
هوش مصنوعی: زندگی من بدون حضور تو به اندازه مرگ ناخوشایند شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.