دنیایِ دَنیِّ پُرهَوَس را چه کُنی؟
آلودهٔ هر ناکس و کس را چه کُنی؟
آن یار، طلب کُن که تو را باشد و بَس
معشوقهٔ صد هزار کس را چه کُنی؟
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
دنیایِ دَنیِّ پُرهَوَس را چه کُنی؟
آلودهٔ هر ناکس و کس را چه کُنی؟
آن یار، طلب کُن که تو را باشد و بَس
معشوقهٔ صد هزار کس را چه کُنی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به ناامیدی و سردرگمی در دنیای پر از هوس اشاره می‌کند و از این موضوع می‌نالد که چگونه می‌توان با آلودگی‌های انسانی کنار آمد. او به دنبال معشوقی است که فقط به او تعلق داشته باشد و از داشتن معشوقه‌های متعدد و بی‌فایده دیگر، ابراز خستگی می‌کند.
هوش مصنوعی: به چه کاری می‌توانی با دنیای پر از هوس و فریب بپردازی؟ با افرادی که ناپاک و بی‌ارزش‌اند چه باید کرد؟
هوش مصنوعی: یار خود را طلب کن که تنها برای تو باشد، معشوقه‌ای که محبوب صدها نفر دیگر است، به چه دردی می‌خورد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.