هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساسات عمیق و دردناک خود می‌گوید. او از معشوقش که در نظرش نمایان و پنهان است، می‌ترسد. ترس او این است که این عشق، دلش را به درد بیاورد و او از این درد رنج ببرد در حالی که معشوق در دلش حضور دارد.
فریدون در ۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۴ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۲۱:۳۱ نوشته:
بجای مزار که اینجا بی معنی بنظر میرسه ، باید نازار قرار داده شود ، یعنی نیازار : نازار دلی را که تو جانش باشی معشوقه ی پیدا و نهانش باشی زان می ترسم که از دل آزاری تو دل خون شود و تو در میانش باشی. استاد شجریان هم این آواز این شعرو خونده .
کمال داودوند در ۷ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۷ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۵:۰۴ نوشته:
مجدداً عذرخواهی می کنم بیشتر که دقت کرد م این رباعی را هم ونخواننده ای که از فصل پائیز شعر زیبا ی خوانده (شاهرخ) سروده است. عزاداری های شما عزیزان قبول
مهران ش در ۶ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۰۴:۵۱ نوشته:
مآزار مخفف میازار است. توضیح این که در فارسی اصیل برای صیغه نهی "م" را به اول فعل امری می‌آوردن‌اند: مزن، مکن، میازار و برای صیغه نفی "ن" را به اول فعل می‌آوردند: ندانستم، نخوردم، نکردم پس در اینجا همان ضبط «مآزار» به شیوه اصیل و اصح است.
عجیبه در ۵ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۰۱:۲۴ نوشته:
پارسی زبانان عزیز سعی کنیم همانطور که نویسنده یا شاعر شعر را خلق کرده همان گونه همان شکلی که ایشان پسندیده است اشعارش را نقل کنیم. برخی در شعر تغییراتی می دهند به جای جانش یکی میخونه یارش.. مازار رو میگه نازار.. یا دل آزاری میخونه دل آزردن! دوستان هر چیزی حرمتی داره شعر هم خلقی است از خالق بر جان شاعر که می باید ماهم احترام آن را نگه داریم. دوباره صحیح میخوانیم مآزار دلی را که تو جانش باشی معشوقه ی پیدا و نهانش باشی زان می ترسم که از دل آزاری تو دل خون شود و تو در میانش باشی.
محمد شکری در ۲ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۱۷ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۵۲ پاسخ داده:
واقعا صحیحه فرمودید! ای کاش همه این حقیقت را درک کنند. قرار نیست ماها به حافط و سعدی و مولا و فردوسی و رودکی و غیره شعر گفتن یاد بدیم!! این ادبیات کهن ماست که از اسطورهای ایران زمین به ما رسیده، حالا چندتا خواننده اومدن برای اجرای آوازی بهتر که با تحریر و ریتم و ملودی آهنگشون جور دربیاد یه تغییری دادن، خطا از اوناست نه شاعر!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساسات عمیق و دردناک خود می‌گوید. او از معشوقش که در نظرش نمایان و پنهان است، می‌ترسد. ترس او این است که این عشق، دلش را به درد بیاورد و او از این درد رنج ببرد در حالی که معشوق در دلش حضور دارد.
هوش مصنوعی: دلی را که تو محبوب او هستی، نرنجان، چون تو هم عاشق آشکار و هم پنهان او هستی.
هوش مصنوعی: من از این میترسم که به خاطر رنجاندن تو، قلبم شکسته و پر از درد شود و تو در این میان حضور داشته باشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۱۱ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.