ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۲۹۴ آن رشته که بر لعل لبت سوده شود وز نوش دهانت اشک آلوده شود خواهم که بدین سینهٔ چاکم دوزی شاید که ز غمهای تو آسوده شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به زیبایی و جذابیت لب محبوبش اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که با عشقی عمیق، قلب او را التیام بخشد تا شاید از غمهای او کاسته شود. در واقع، او آرزو دارد که عشقش باعث راحتی و آرامش خاطر او شود.
هوش مصنوعی: رشته‌ای که به دندان‌های زیبای تو گره خورده و از دهانت اشک می‌ریزد، نشان از عمق احساسات تو دارد.
هوش مصنوعی: من می‌خواهم که با دوزندگی بر روی سینهٔ مجروح من، به نوعی زخم‌های دل را درمان کنی، باشد که از غم‌هایت کمی رها شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر دل که زحکم رفته فرسوده شود
افسوس که فرسودهٔ بیهوده شود
زیرا که هر آنچه بودنی خواهد بود
گر جهد کنی ور نکنی بوده شود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.